به گزارش روابط عمومی اداره کل بهزیستی استان کرمان احسان رضوانی کارگردان نمایش «پای قبه سبز»، شرکت کننده جشنواره منطقه‌ای تئاتر افراد دارای معلولیت کویر کرمان نمایشش به عنوان نمایش افتتاحیه جشنواره اجرا گردید رضوانی ، کارگردان، بازیگر و نویسنده تئاتر، از سال ۱۳۶۹ فعالیت هنری خود را آغاز کرده و تاکنون در بیش از ۷۰ اثر تئاتری بازی کرده و ۲۰ اثر را کارگردانی کرده است. وی همچنین در عرصه نویسندگی با ۱۵ تا ۱۶ نمایشنامه، سهم بسزایی در توسعه هنر تئاتر داشته است.
مشروح گفت‌وگو با احسان رضوانی درباره جشنواره تئاتر افراد دارای معلولیت و اثری که در این جشنواره ارائه داده و بررسی تأثیر برگزاری چنین جشنواره‌هایی در شناسایی استعدادهای هنری و ارتقای فرصت‌های برابر برای هنرمندان معلول بدین شرح است؛
لطفاً خود را معرفی کنید و از حضورتان در جشنواره معلولان برایمان بگویید.
احسان رضوانی هستم، متولد ۱۶ خرداد ۱۳۵۸ در کرمان. از سال ۱۳۶۹ تئاتر را شروع کردم و تاکنون در بیش از ۷۰ اثر تئاتری بازی کرده و ۲۰ اثر را کارگردانی کرده‌ام. همچنین نویسندگی ۱۵ تا ۱۶ نمایشنامه را بر عهده داشته‌ام. در جشنواره تئاتر افراد دارای معلولیت، افتخار داشتم که اثری را در کنار این هنرمندان عزیز به روی صحنه ببریم و از نزدیک شاهد توانایی‌های بی‌نظیرشان باشم.
از اثری که در این جشنواره ارائه کردید برایمان بیشتر بگویید.
اثر ارائه شده در این جشنواره به قلم مسعود گنجعلی‌خانی بود. داستان درباره دو کودک در محله‌ای قدیمی کرمان است که ساعت گم‌شده‌ای را پیدا می‌کنند و تصمیم می‌گیرند آن را به صاحبش برگردانند. در این مسیر، با افراد مختلفی مواجه می‌شوند که تلاش می‌کنند ساعت را از آنها بگیرند. در نهایت، این دو کودک به این نتیجه می‌رسند که باید ساعت را به خادم مسجد یا تکیه «پایه قوه سبز» برسانند. این اثر به نوعی نگاهی به صداقت و تلاش بی‌وقفه این کودکان برای انجام کار درست دارد.
از نظر شما برگزاری این جشنواره تا چه اندازه‌ای در شناخت استعدادها و تعامل میان هنرمندان مؤثر است؟
برگزاری چنین جشنواره‌هایی می‌تواند تأثیر بسیار زیادی در شناسایی استعدادها و ارتقای تعامل میان هنرمندان داشته باشد. من به عنوان یک کارگردان، مطمئناً در کارهای آینده‌ام از این هنرمندان بهره خواهم برد، هنرمندانی که شاید پیش از این هیچ وقت فکر نمی‌کردم که توانایی ایفای نقش در آثار تئاتری را داشته باشند. این جشنواره‌ها نشان می‌دهد که هنرمندان دارای معلولیت چه استعدادهای شگفت‌انگیزی دارند.
به نظر شما در مورد اقدامات مؤثر زمینه برابر سازی فرصت‌ها برای معلولین در حوزه‌های هنری به ویژه تئاتر چیست؟
به نظر من، اولین گام در برابرسازی فرصت‌ها، فرهنگ‌سازی است. مسئولین باید توجه داشته باشند که افراد دارای معلولیت می‌توانند نقش‌های مهم و تأثیرگذاری را ایفا کنند. اگر مسئولین در ادارات و سازمان‌ها به این باور برسند که این افراد می‌توانند در فعالیت‌های هنری حضور داشته باشند و حتی بهتر از افراد بدون مشکل عمل کنند، به تدریج این دیدگاه در جامعه شکل خواهد گرفت.
از نظر شما فرآیند برگزاری این دست از جشنواره‌ها چه کمکی به تعامل معلولین با دیگر هنرمندان می‌کند؟
این جشنواره‌ها فرصت‌های فوق‌العاده‌ای برای تعامل هنرمندان معلول با دیگر هنرمندان فراهم می‌آورد. هنرمندان غیرمعلول به این باور می‌رسند که توانایی‌های معلولین در عرصه‌های مختلف هنری به ویژه تئاتر می‌تواند در سطحی مشابه یا حتی بالاتر از دیگر هنرمندان باشد. این روند باعث ارتقای تعامل و همکاری‌های بیشتر در آینده می‌شود.
فکر می‌کنید چه اقداماتی برای ارتقا و دیده شدن هنر معلولین در برنامه‌های فرادستگاهی باید انجام شود؟
به نظر من، باید رسانه‌ها و نهادهای مسئول به صورت جدی‌تر به ارتقای دیده شدن هنر معلولین بپردازند. هنرمندان معلول باید در برنامه‌ها و جشنواره‌های مختلف حضور داشته باشند و استعدادهای آنها به نمایش گذاشته شود. اطلاع‌رسانی در مورد موفقیت‌های آنها در رسانه‌ها می‌تواند تأثیر زیادی در معرفی این هنرمندان به جامعه و جلب توجه بیشتر به توانمندی‌هایشان داشته باشد.
تئاتر چگونه می‌تواند به عنوان یک ابزار تأثیرگذار در ارتقای آگاهی عمومی جامعه مؤثر باشد؟
تئاتر به عنوان یک هنر بی‌نظیر می‌تواند به خوبی باعث آگاهی‌بخشی به جامعه شود. به ویژه در تئاتر خیابانی، که هنرمند به طور مستقیم با مردم ارتباط برقرار می‌کند، امکان انتقال پیام‌های فرهنگی و اجتماعی به مردم فراهم می‌شود. تئاتر می‌تواند درک و همدلی مردم را افزایش دهد و آنها را به تفکر وادار کند.
رسانه تا چه اندازه در زمینه آگاهی بخشی نسبت به بهبود رفتار جامعه نسبت به هنرمندان معلول می‌تواند مؤثر باشد؟
رسانه‌ها نقش بسیار مهمی در آگاهی بخشی و تغییر نگرش جامعه دارند. اطلاع‌رسانی صحیح و به موقع در مورد توانمندی‌های هنرمندان معلول، می‌تواند رفتار جامعه را به سمت پذیرش بیشتر این هنرمندان هدایت کند. رسانه‌ها باید به معرفی این هنرمندان پرداخته و موفقیت‌های آنها را به اطلاع عموم برسانند.
۹. سخن پایانی؟
خدا را شاکرم که به من این فرصت را داد تا با این هنرمندان عزیز همکاری کنم. کار کردن با این بچه‌ها احساس بی‌نظیری به انسان می‌دهد، چرا که آنها صداقت و اصالت بی‌نظیری دارند. امیدوارم این جشنواره‌ها و این تلاش‌ها به تغییر نگرش جامعه نسبت به هنرمندان معلول منجر شود و آنها نیز همچون دیگر هنرمندان به رسمیت شناخته شوند. از مسئولین و مدیران اداره کل بهزیستی استان کرمان که این جشنواره را برگزار کردند تشکر می‌کنم و امیدوارم که همچنان در مسیر حمایت از این عزیزان گام‌های بیشتری برداشته شود.
نظر شما