بر اساس آمارهای منتشر شده حداقل ۲۳ درصد شهروندان ایرانی از نوعی اختلال روانپزشکی رنج می‌برد و نیازمند دریافت خدمات سلامت روان هستند. اگر به این مسئله توجه کنیم که میزان مراجعه ایرانیان به روانشناس و روانپزشک پایین است، موضوع اختلالات روانی می تواند به موضوع پیچیده و مزمن تبدیل شود. نتایج پیمایش ملی سلامت روان کشور نشان می‌دهد که کمتر از یک‌سوم افرادی که مبتلا به اختلالات روانپزشکی هستند خدمات کافی دریافت می‌کنند و در بسیاری از موارد افراد گمان می‌کنند که مشکلات آنها خود به خود و بدون مداخلات بهداشتی و درمانی برطرف می شود. سازمان جهانی بهداشت، رویکرد ترکیبی بهینه در حوزه خدمات سلامت روان را در قالب هرمی توصیف می کند که قاعده آن را خود مراقبتی تشکیل می دهد به این معنا که کم هزینه ترین و فراگیرترین نوع خدمات را خدماتی معرفی می‌کند که در چارچوب آن به افراد آموزش داده می‌شود که اجزای سلامت خود را بشناسند و بتوانند آن را پایش کنند و در صورت نیاز بتوانند به خدمات بهداشتی و درمانی به مراکز ارائه دهنده خدمت مراجعه نمایند. به طور کلی خود مراقبتی در تمام ابعاد سلامت (جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی) منجر به افزایش سواد سلامت می شود.
نظر شما