ایرانیان باستان با این اعتقاد که سپیده دم شب یلدا با دمیدن خورشید، روزها طولانی‌تر می‌شوند و تابش نور ایزدی جهان را فرا می‌گیرد، آخرین شب پاییز و اول زمستان را شب زایش مهر یا زایش خورشید نامیدند و از آن زمان تاکنون، برای آن جشن بزرگی بر پا می‌شود و به همین دلیل، در آیین زرتشتی، به دهمین ماه سال، دی، به معنای دادار و آفریننده می‌گفتند که در واقع، ماه تولد خورشید بود.
مراسم شب چلّه یا شب یلدا یکی از قدیمی ترین جشن های ایرانی است. ایرانیان باستان با استفاده از تجربیات و توانایی‌هایی که داشتند، فعالیت‌های خود را با گردش خورشید و تغییر فصول و بلندی و کوتاهی روز و شب و حرکت و قرار ستارگان تنظیم می‌کردند.
نظر شما