برای خداوند اشاره‌ای کافیست

در سکوت جشن گرفته بودند، مولودی و دعا خوانده می‌شد و مترجمین که به‌صورت پراکنده هرکدام در قسمتی ایستاده‌ بودند، صحبت‌ها را برای ناشنوایان ترجمه می‌کردند.

هر ازگاهی همه دست‌ها با هم در هوا بلند می‌شود و تکان می‌خورد. اینجا همه با دست‌هایشان حرف می‌زنند و دعا می‌کنند. اینجا نیازی به ادای کلمه نیست، از لبخندها، حالات چهره، با ذوق اشاره کردن و... خیلی چیزها را می‌توان فهمید. گروهی دیگر با چشمانی پر اشک، چهره‌ای محزون، برخی نیز با نگاهی ملتمسانه که همراه با دست‌هایشان به سمت آسمان می‌رود، در سکوتی مطلق، مناجات می‌کنند.

با خودم فکر میکنم که در محضر غریب الغربا نیازی به ادای کلمه نیست، آخر خودش وعده داده که از رگ گردن به ما نزدیکتر است. تملق و چرب‌زبانی در اینجا کارایی ندارد و حضرت از هرآنچه بر دل‌ها می‌گذرد، آگاه است. با خودم فکر می‌کنم که اینها زبان به دروغ، زبان به تملق و تهمت هیچگاه نگشوده‌اند و هیچ موقع کفر نعمت نکرده‌اند و مثل خیلی از ما با گفتارشان موجب آزار دیگران نشده‌اند. پس قطعا خداوندا این دست‌هایی که به سمتش بالا آمده را می‌بیند.

به‌سراغ یکی از خانم‌ها می‌روم و از مترجم می‌خواهم برایم تجربه کند. اسمش مهلا است، ۳۴ ساله و مشهدی است، می‌گوید: وقتی درد دارم امام رضا(ع) را واسطه می‌کنم و دردهای دلم را به امام رضا می‌گویم. از او می‌خواهم وساطت من را بکند، همیشه اول برای بقیه دعا می‌کنم و بعد برای خودم، امیدوارم که خدا دردها و مشکلات من را خودش پاسخ دهد و برطرف کند.

مهلا ادامه می‌دهد: حاجتی دارم که هنوز جوابش را نگرفته‌ام، اما صبر می‌کنم شاید هنوز وقتش نرسیده است. شاید حکمتی در آن وجود دارد. هربار حرم می‌آیم و مردم را نگاه می‌کنم، تحت تاثیر قرار می‌گیرم و قلبا برای همه دعا می‌کنم. گِره نخ سبزی که روی ضریح هست را باز می‌کنم تا بلکه گِره از مشکل آن کسی که این را بسته است، باز شود و من نیز حاجت روا بشوم.

زوج ناشنوای جوانی که به‌تازگی ازدواج کرده‌اند، برای اولین‌بار توسط خیرین با اردوی زیارتی به مشهد، آمده‌اند. با مترجم به‌گفت‌و گو می‌نشینند و با ذوق از تجربه سفر و زیارت در روز ولادت امام رضا(ع) صحبت می‌کنند. می‌گویند یکی از محاسن این سفر زیارتی پیدا کردن دوستان ناشنوای زیادی از استان‌های دیگر است.

دختر نوجوان هجده ساله‌ای با دقت به مترجم که حرف‌های سخنران را ترجمه می‌کند، می‌نگرد. مترجم از او می‌پرسد که چه درخواستی از امام رضا(ع) دارد و پاسخ می‌دهد: "می‌گویم ای امام رضا، تولدت هست، حالِ ناشنواهایی که اینجا هستن، میتونه خوب یا بد باشه، شما حال ما را خیلی بهتر از این بکن"

مدیرکل بهزیستی خراسان رضوی در حاشیه این مراسم با بیان اینکه برای خداوند اشاره‌ای کافیست، گفت: حرم امام رئوف همواره پناهگاه دلشکستگان و حاجت‌مندانی است که به امید شفاعت و توسل به ایشان از دور و نزدیک راهی مشهد می‌شوند و قطعا عزیزان ناشنوا از مقربان و افرادی که توجه ویژه‌ای به آنها مبذول می‌شوند، در این حرم هستند. امام رضا(ع) می‌فرمایند که خداوند برای دردمندان و معلولان جایگاه رفیعی در بهشت قرار داده است و خداوند توانمندان را مکلف کرده که امور بیماران، از کار افتادگان و بلا دیدگان را سامان دهند. این نگرش امام رضا(ع) درخصوص افراد دارای معلولیت است ...

حجت الاسلام والمسلمین اژدر محمدی درخصوص این مراسم، گفت: بیش از ۹۰۰ نفر از ناشنوایان از استان‌های مختلف در این مراسم شرکت کردند و مترجمین بسیاری نیز به‌منظور ترجمه مراسم به‌صورت افتخاری حضور یافتند. ۴۵۰ نفر از این بزرگواران زیارت اولی هستند و توسط خیرین و با همکاری هیات علمدار کربلا ناشنوایان مشهد از استان‌های دیگر به‌مدت ۴ روز برای اردوی زیارتی به‌صورت کاملا رایگان به مشهد آمده‌ و اسکان داده شده‌اند.