ببینیم | روایتی از تلاش معلولان ذهنی در کارگاه قالی و چرم؛ خاک را به هنر کیمیا کردند

شهرآرا- به توان شهر- علی صمدی جوان-صدای کوبیدن هماهنگ به دار قالی و سوزن سوزن کردن لبه های کیف های چرم، خبر از همت و کوشش افرادی داشت که شاید گمان ما بر آن باشد که آنان ناتوانند. ولی این حس با دیدن تلاش بی پایان آنها تنها یک اشتباه بزرگ است. معلولان دهنی اگرچه نسبت به سایر معلولیت ها، دیرآموز هستند اما این بدان معنا نیست که نمی توانند داستان پر هیجان زندگی خود را نداشته باشند. اتفاقا، هنگامی که این افراد به توانایی و حرفه ای دست می یابند، نوری در جهان می تابد و اراده بر سستی غلبه می یابد.مرکز فنی و حرفه ای معلولان «توانیابان» واقع در غرب مشهد، مدتی است در زمینه توانمندسازی افراد دارای معلولیت مشارکتی فعال دارد و روزانه تعداد زیادی از این افراد را تحت آموزش های مهارتی قرار می دهد. برپایی کلاس های چرم دوزی، قالی و گلیم باقی، چوب و معرق، خیاطی و پوشاک، نقاشی و...، گوشه ای از دوره های آموزشی ای است که این افراد پشت سر می گذارند و پس از کسب مهارت های لازم می توانند وارد چرخه اشتغال شوند. معلمان و مربیان این مرکز شاهد اراده و سختکوشی این افراد هستند و شنیدن روایت های آنان از هنرجویان دارای معلولیت شان دیدنی و شنیدنی است. این قسمت از روایت های «به توان شهر» به کسانی تعلق گرفته است که در آستانه روز جهانی معلولان از تجربیات خود در کنار آنان سخن می گویند.