زندگی نامه علی حسینی
سید علی حسینی متولد فروردین ماه ۱۳۵۶ تهران است. اودرخانواده ای کاملا ورزشی چشم به جهان گشود، به همین دلیل، ورزش در جای جای زندگی اش رنگ و بویی آشنا و اثر گذار داشت و همین مسئله مسیر زندگی اش را تغییر داد.
این مرد طلایی پارالمپیک می گوید :"هر کودکی، در ذهنش قهرمان و اسطوره ای دارد و قهرمان من، پسر خاله هایم فرشید و جمشید سعیدی عضو تیم ملی قایقرانی بودند. هر وقت که در تهران بودند یا از مسابقات خارجی باز می‌گشتند، به خانه ما هم سری می‌زدند و من از شوق دیدن آنها پای حرفهای شان می‌نشستم و هربار می خواستم بیشتر و بیشتر بشنوم. "
او در خصوص احساس ویژه اش به ورزش چنین بیان می کند: "از شنیدن داستان های جمشید و فرشید آن‌قدر هیجان زده می شدم که چوب‌هایم را زیر بغل می زدم خود را به کوچه می رساندم تا با بچه‌ها فوتبال بازی کنم".
صاحب سکوی نخست بازی های پارالمپیک لندن در ادامه می گوید:" با وجود معلولیتی که در پاهایم داشتم در رویام می دیدم که پیراهن تیم ملی را بر تن کردم و به پرچم ایران خیره شدم که با افتخار بالا می‌رود. در همین فکر و خیال ها با صدای بچه ها به خود می آمدم که داخل دروازه ایستاده بودم ".
قایقرانی را در دریاچه استادیوم آزادی تهران شروع کردم
تمام این‌ها، انگیزه ای برای علی حسینی می شود تا با تلاش آرزوها ی دست نیافتنی خود را رنگ واقعیت ببخشد. او در این باره چنین توضیح می دهد : "۲۲ ساله بودم که قایقرانی را در دریاچه استادیوم آزادی تهران شروع کردم. از محل زندگی ما در خزانه بخارایی تا غرب تهران راه بسیار طولانی بود، هر بار که تمرین داشتم پدرم قبول زحمت می کرد من را می برد، منتظرم می ایستاد تا تمریناتم به پایان برسد، اما دوری راه و گرفتاری پدر باعث شد که نتوانم سر تمرینات به موقع حاضر شوم. "
وی می افزاید: در همان سال‌ها بود که از شبکه سوم تلویزیون ورزش های جانبازان و معلولین را دنبال می‌کردم، وزنه‌برداری از آن رشته هایی بود که نظرم را بسیار جلب کرد، حس غریبی به من می گفت که می توانم در این رشته موفق باشم.
حسینی ادامه می دهد: سرانجام در ۲۲ سالگی تمرینات پاراوزنه برداری را در باشگاه استقلال جنوب زیر نظر مربی زحمتکشی آغاز کردم که چند هزار تومان پول روی میز می گذاشت یک کمربند هم دستش می گرفت و به ما که در حال تمرین بودیم می‌گفت: "اگر موفق شوید و از نهایت آن را بزنیم پول مال شما اگر نه کمربند ..."فریدون کریمی قهرمان وزنه برداری در دو پارالمپیک سیدنی ۲۰۰۰ و ۲۰۰۴ همه تلاشش این بود که انگیزه ما را برای تمرین بالا ببرد.
۱۰ بار در زندگی ورزشی ام پرچم ایران را به اهتزار درآوردم
دارنده ۴ مدال جهانی پاراوزنه برداری توضیح می دهد: سرانجام آن رویاها به واقعیت پیوست. با تلاش هایم۱۰ مرتبه در زندگی ورزشی ام پرچم ایران را به اهتزار درآوردم، و ده ها باردست روی سینه گذاشتم و با ریختن اشک شادی، بارها عشق همان پسرک معصوم و آرزومند را برای پوشیدن پیراهن تیم ملی و برای بر افراشته شدن پرچم ایران در درونم حس کردم و تلاش بیشتری به خرج دادم تا مدال طلا را از آن کشور نمایم.
قهرمان پارا وزنه برداری یادآور می شود :مسیر ورزش حرفهای ام را که نگاه می‌کنم با خود می گویم چگونه سختی‌های تمرینات و اردوها را تاب می آوردم و چطور توانستم تا این مرحله پیش بروم.
او نقش پسر خاله هایش که رویای قهرمانی را در وجودش خلق کردند در کسب این موفقیت‌ها بسیار مهم می داند و از مربی اش که شیرین ترین درس زندگی را در قالب بازی پول و کمربند به او آموزش داده بود به نیکی یاد می کند و در نهایت قدردان زحمات پدر و مادرش است که در تمامی مراحل زندگی او را همراهی کردند.
این قهرمان می گوید:"تحمل دشواری های زندگی با ورزشکاران حرفهای کار آسانی نیست. ببینید یک سال پیش از پارالمپیک پکن ۲۰۰۸ با همسرم ازدواج کردم اما فقط دو ماه پیش او بودم و ۱۰ ماه در اردوی تدارکاتی به سر می‌بردم حتی برای پارالمپیک لندن هم به همین منوال بود. ماه‌ها در اردو بودم و در حالی که دخترم ساینا چهارماه شده بود من فقط او را دو هفته دیده بودم. وقتی روی سکوی قهرمانی پارالمپیک لندن ایستادم رنج‌هایی که متحمل شده بودم، لحظه لحظه برای ام یادآوری شد.
حسینی ادامه می دهد : واقعیت این است که من برای رسیدن به خوش رنگ ترین مدال‌های قهرمانی سختی های بسیاری را پشت سر گذاشتم. برای اینکه بتوانم بالا رفتن پرچم ایران را وقتی سرود ملی در سالن طنین انداز می شود را ببینم. نمی دانید چه زیباست آن خیال‌های کودکانه، آن همه اشتیاق برای اهتزاز پرچم ایران و اینکه امروز برای من واقعی شده است.
اهدای مدال طلا به زلزله زدگان آذربایجان شرقی
دارنده چهار مدال طلای رقابت‌های جهانی پاراوزنه برداری در باره تاثیر ورزش بر روحیه اش می گوید: ورزش به من روحیه بخشید تا بتوانم با اعتماد به نفس بیشتری در جامعه حاضر شوم حتی توانستم به هموطنانم خدمت کنم.
او در باره اهدا مدال طلایش به زلزله زدگان آذربایجان شرقی نیز توضیحاتی را بیان می کند :پس از وقوع زلزله لحظه ای نبود که از هموطنانم را یاد نکنم برای همین به یاد آن عزیزان مدال طلای پارالمپیک لندن را تقدیم شان کردم و این تنها کاری بود که از دستم برمی‌آمد.
تالار افتخارات
مدال طلای مسابقات قهرمانی آسیا مالزی ۲۰۰۲
مدال نقره قهرمانی جهان مالزی ۲۰۰۲
مدال طلای مسابقات قهرمانی آزاد اروپا اسلواکی ۲۰۰۳
مدال طلای مسابقات پاراآسیایی پاسیفیک ۲۰۰۶
مدال طلای مسابقات آزاد اروپا یونان ۲۰۰۷
مدال نقره پارالمپیک پکن ۲۰۰۸
مدال طلای مسابقات جهانی چین تایپه ۲۰۰۸
مدال طلای مسابقات جهانی آیواز امارات ۲۰۱۱
مدال طلای بین المللی ۲۰۱۱
مدال طلای مسابقات آسیایی اردن ۲۰۱۱
نظر شما