روز خانواده و تکریم بازنشستگان مبارک باد

25 ذیحجه روز نزول سوره هل اتی؛ روز خانواده وتکریم بازنشستگان  را به همکاران  محترم و خانواده های گرانقدرشان و بازنشستگان معزز بهزیستی استان قم  صمیمانه تبریک می گوئیم.

و اما شان نزول سوره هل اتی :

                                                           علامه امینی (ره) در کتاب «الغدیر» شأن نزول سوره هل اتی  را از ۳۴ نفر از علمأ معروف اهل سنت نقل کرده، بنابراین این شأن نزول در بین اهل سنت، مشهور، بلکه متواتر است‌.
در شان نزول این سوره شریفه آمده است که: «ابن عباس» می‌گوید حسن و حسین (ع) بیمار شدند، پیامبر (ص) با جمعی از یاران به عیادتشان آمدند و فرمودند: ای ابوالحسن خوب بود نذری برای شفای فرزندان خود می‌کردی، علی و فاطمه (ع) و فضه که خادمه آن‌ها بود نذر کردند که اگر آن‌ها شفا یافتند سه روز روزه بگیرند.
چیزی نگذشت که هردو شفا یافتند، در حالی که از نظر مواد غذایی دست خالی بودند روزه گرفتند، علی (ع) سه من جو قرض کرد و فاطمه (س) یک سوم آن را برای افطار آرد کردند.
هنگام افطار سائلی بردر خانه آمد و گفت: السلام علیکم یا اهل بیت النبوه مستمندی از مستمندان مسلمین هستم غذایی به من بدهید خداوند به شما از غذاهای بهشتی مرحمت کند.
آنها همگی مسکین را بر خود مقدم داشتند و سهم خود را به او دادند و آن شب جز آب ننوشیدند.
روز دوم را همچنان روزه گرفتند و مو قع افطار وقتی غذا را آماده کردند یتیمی بر در خانه آمد، آن روز نیز ایثار کردند و غذای خود را به او دادند و با آب افطار کردند.
در سومین روز اسیری به هنگام غروب آفتاب بر در خانه آمد باز هم سهم غذای خود را به او دادند، هنگامی که صبح شد علی (ع) دست حسن و حسین علیهماالسلام را گرفته بود و خدمت پیامبر آمدند، هنگامی که پیامبر (ص) آنها را مشاهده کرد دید از شدت گرسنگی می لرزند، فرمود: این حالتی که در شما می بینم برای من بسیار گران است.
سپس برخواست و با آنها حرکت کرد، هنگامی که وارد خانه فاطمه (س) شد دید در محراب ایستاده در حالیکه از شدت گرسنگی شکم او به پشت چسبیده و چشمهایش به گودی نشسته، پیامبر با دیدن این صحنه بسیار ناراحت شد.
در این هنگام جبرئیل نازل شد و گفت: «ای محمد این سوره را بگیر، خداوند با چنین خاندانی به تو تهیت می گوید سپس سوره هل أتی را بر او خواند.»
در روایات اهل بیت (ع) آمده است: چهار چیز است که اگر در مؤمنی باشد خدا او را در اعلی علیین در غرفه‌هایی بالاتر از دیگر غرفه‌ها در شریفترین محل جای می دهد: کسی که یتیمی را پناه دهد و به او نظر محبت اندازد و نسبت به وی پدری مهربان باشد، کسی که به ناتوان رحم کند و او را یاری دهد و امورش را کفایت کند، کسی که هزینه پدر و مادرش را بپردازد و با آنان مدارا کند و نسبت به هر دو نیکی ورزد و آنان را غصه دار نکند و کسی که به حق غلام و کنیز و خدمتکارش تجاوز نکند و او را بر آن‌چه تکلیف می کند یاری دهد و او را در اموری که در طاقت او نیست به کار نگیرد.