به گزارش ایرنا، در چهارمحال و بختیاری حدود پنج هزار نابینا و کم‌بینا زیرپوشش حمایت‌های سازمان بهزیستی قرار دارند که هر کدام از آنها به دور از ناتوانی که در بینایی خود دارند، به توانمندی‌های دست پیدا کردند و نشان دادند که معلولیت محدودیت نیست.
در این استان افراد نابینایی زندگی می‌کنند که فارغ از محدودیتی که در بینایی خود دارند به کارهی مختلف از جمله ثبت اختراع، اپراتوری مخابرات، تولید آثار موسیقی، وکالت، معلمی، بافت فرش و دامداری و حفظ و آموزش قرآن می‌پردازند.
خدیجه هومانی معلم نابینای بروجنی که ۲۸ سال سابقه آموزش کودکان و دانش‌آموزان با نیازهای خاص و مشاوره به خانواده‌های آنها را انجام می‌دهد از دست افراد توانمند است.
در میان معلمانی که با چشم‌هایشان محبت، با زبانشان شادی و با وجودشان امید را در کنار علم به دانش‌آموزان مدارس عادی و همچنین مدارس با نیازهای ویژه ارائه می‌دهند، "خدیجه هومانی" معلم نابینای بروجنی با دلسوزی فراوان برای آموزش دانش‌آموزان و همچنین ارائه مشاوره به خانواده‌های آنها در مدرسه امید بروجن و همچنین هیات ورزش توانیابان بروجن فعالیت می‌کند.
این معلم نابینا با اشاره به اینکه ۵۰ سال سن دارد و دارای سه فرزند پسر است و از سن ۱۸ سالگی به دلیل بیماری دچار نابینایی شده است گفت: در سن ۱۶ سالگی به دلیل بیماری "آرپی" به مرور کم‌بینا شدم و اکنون بینایم به بسیار ضعیف شده و نابینا شده‌ام.
وی که دارای مدرک لیسانس مشاوره است و ۲۶ سال سابقه کار در آموزش و پرورش و آموزش و پرورش استثنایی را دارد به ایرنا می‌گوید: پذیرش افراد توانیاب به خصوص نابینایان در جامعه یک فرصت است تا این اقشار بتوانند باتوانایی‌های که دارند به زندگی خود بهتر ادامه دهند.
به گفته وی، در چند سال اخیر با فرهنگسازی‌های که شده پذیرش افراد دارای معلولیت در جمع افراد عادی است افزایش یافته است اما تا حد مطلوب فاصله است.
وی از اینکه آموزش به دانش‌آموزان با نیازهای ویژه و ارائه مشاوره به خانواده‌های آنها را برعهده گرفته است احساس خستگی نمی‌کند و معتقد است فلسفه کارش، خدمت به افراد توانیاب است.
این معلم شهرستان بروجن می‌گوید: سن ۱۸ سالگی نابینا شدم، با تلاش معلمانم توانستم با رتبه ۴۰۰ در رشته پزشکی کنکور قبول شوم اما به دلیل علاقه به رشته مشاوره در این رشته مشغول تحصیل شدم.
هومانی گفت: مهمترین دغدغه نابینایان، ضعف و ناتوانی در دیدن نیست، بلکه دیده نشدن از سوی مردم و مسوولان و همچنین اجرا نشدن قانون جامع حمایت از معلولان است که منجر به افزایش مشکلات این قشر در جامعه شده است.
استفاده و شناخت توانایی معلولان، راهکاری برای رسیدن به موفقیت است
وی با اشاره به اینکه معلمان و خانواده‌های که دارای فرزندان توانیاب هستند باید استعداد و توانایی این افراد را شناسایی کنند و از این فرصت و توانایی برای رسیدن به موفقیت آنها استفاده کنند گفت: هم‌اکنون در مدرسه امید با دانش‌آموزان دوست می‌شوم و با شناخت علاقه‌ها و توانمندی آنها، به خودشان و خانواده شان مشاوره و آموزش می‌دهم.
به گفته وی، با توجه به اینکه امروز همه افراد جامعه دارای مشکلات و کمبودهای در زندگی هستند، اما مشکلات جامعه توانیاب از سایر افراد حادتر و پیچیده‌تر است و این امر می‌طلبد که مسوولان نسبت به رفع این مشکلات تلاش بیشتر داشته باشند و دید مردم نیز نسبت به این قشر تغییر کند.
هومانی افزود: پذیرش تولد نوزاد دارای معلولیت در خانواده‌ها بسیار سخت است و در برخی خانواده‌ها نگرانی و استرس زندگی با فرد دارای معلولیت قابل قبول نیست در حالی که همه افراد جامعه باید زیستن در کنار افراد توانیاب را مانند سایر افراد بدانند.
وی اظهار داشت: برخی افراد دارای معلولیت و یا حتی خانواده آنها از حضور در جمع همسالان و یا برنامه‌های گروهی احساس ترس دارند که مورد پذیرش قرار نگیرند.
وی ادامه می‌دهد: در این چندسالی که در کنار این افراد بودم، تجربه‌ها و خاطرات زیادی را دارم اما یکی از تلخ ترین خاطراتم از پذیرش نشدن این افراد در جمع همسالان و یا مدارس عادی در کنار سایر دانش آموزان است که این پذیرش نشدن باعث ضدبه خوردن به روحیه این افراد می‌شود.
وی که رییس هیات ورزش جانبازان و توانیابان شهرستان بروجن نیز هست گفت: به خاطر علاقه‌ای که برای خدمت به این قشر داشتم و همچنین ایجاد انگیزه و روحیه برای افراد توانیاب برای حضور در همه عرصه‌ها و توانمندکردن آنها برای این انجمن کاندید شدم و از ۲ سال گذشته برای پیشرفت جامعه توانیاب و هدایت کردن آنها به سمت ورزش تلاش کردم.
هومانی افزود: با تلاش‌های که این چند سال اخیر شده خانواده‌ها نسبت به توانمندی فرزندان خود و همچنین سایر افراد جامعه نسبت به توانایی افراد توانیاب آشنا شدند و این امر زمینه حضور این افراد در همه عرصه‌ها را افزایش داده است.
نظر شما