در این میان از زلزله افغانستان نیز نباید غافل شد. صدها جسد در ملحفه‌ای سفید رنگ پوشانده شده و روی زمین قرار گرفته است. نزدیکان و آشنایان قربانیان برای ادای احترام به مراسم آمده و ضمن اندوه و تاسف فراوان برای رفتگان دست به دعا برداشتند و مشابه تجربه‌ای که مردم ایران در سال 82 در زلزله بم تجربه کردند.
حمایت‌های اجتماعی و بشر دوستانه، کمک های نقدی و غیرنقدی و... در زلزله بم التیام بخش دردهای مردمی بود که رنج‌ها و زخم‌های عمیقی بر روح وجان آنها باقی مانده بود که هیچگاه نیز درمان نخواهد شد و این در تا همیشه با فرد باقی خواهد ماند.
مخاطرات طبیعی و خطرهای متناظر با آن در جهان و همینطور در کشور ما اصلی اجتناب ناپذیراست. زلزله یا سیل نه جای کینه‌ورزی از طبیعت دارند نه مجال عزاداری به ما می‌دهند و برای مواجهه با این بحران‌ها و همچنین کمک به بهبود وضعیت روانی –اجتماعی بازماندگان، حفظ و ارتقاء سلامت روان افراد پس از بحران ضرورت توجه همه جانبه را می‌طلبد. دراین راستا درسال 1386طرح مداخلات وحمایت‌های روانی –اجتماعی در بحران با عضویت داوطلبینی که با اختیار ورضایت خود در مراحل مختلف بحران بدون انتظار دستمزد اعلام آمادگی می‌کنند، اجراگردید. داوطلبینی که آماده مداخلاتی در راستای تامین سلامت روانی آسیب دیدگان می‌باشند تابه آنها کمک کنند به طور مستمر خود را با فشارهای روانی سازگار کرده،کارهای روزانه خود را به خوبی انجام دهند و با افرادخانواده و محیط خود ارتباط مناسب برقرارکرده و بعد از مدتی بتوانند به زندگی عادی و اجتماعی خود بازگردند.
محبوبه عباس‌زاده لاله
کارشناس مسئول طرح محب استان خراسان رضوی
نظر شما