عباس دیلمی‌زاده در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه براساس داده‌های موجود جهانی، میزان موفقیت معتادان در برنامه‌های پرهیزمدار درمانی بین ۱۰ تا ۱۵ درصد گزارش شده است، گفت: در برنامه‌های درمانی اعتیاد جهانی، میزان موفقیت و پایداری درمان اعتیاد به ویژه در مدل‌های «پرهیزمدار» که در آن فرد از مصرف مواد مخدر به طور کلی امتناع می‌کند، بسیار کم است. به تبع این آمار درخصوص برنامه‌های درمانی اجباری (ماده ۱۶) که معتادان را وادار به ترک می‌کنند، بسیار کم‌تر است.
رییس جمعیت خیریه تولدی دوباره با اشاره به علت بازگشت معتادان به چرخه اعتیاد اظهار کرد: عوامل مختلفی در بازگشت مجدد معتادان به مصرف مواد مخدر وجود دارد. میل به مصرف در معتادان بسیار بالاست و کاهش میل به مصرف، کار ساده‌ای نیست.
وی افزایش مدت بازتوانی معتادان را موثرترین عامل در میزان ماندگاری معتادان در چرخه درمان عنوان کرد و گفت: برنامه درمانی و بازتوانی در موضوع کاهش تقاضا برای همه معتادان باید طولانی‌مدت باشد. نمی‌توان انتظار داشت که معتاد در دوره یک‌ساله توانایی کامل خود را برای ادامه زندگی عادی به دست آورد و اگر معتادان پس از درمان دوباره به سمت اعتیاد متمایل می‌شوند نمی‌توان آن را «شکست» نامید، چراکه ممکن است این بازگشت موجب شود تا فرد در دفعات بعدی درمان و ترک به موفقیت بالاتری برسد یا فاصله بین زمان پاک شدن و زمان بازگشت به چرخه اعتیاد او افزایش یابد و این موضوع نیز خود نوعی موفقیت در درمان اعتیاد و بازتوانی تلقی می‌شود.
دیلمی‌زاده در ادامه با بیان اینکه معتادان نیازمند حمایت‌های اجتماعی از سوی مردم هستند، اظهار کرد: معتادان باید پس از درمان اعتیاد بتوانند به راحتی وارد جامعه شوند، توسط جامعه پذیرفته شوند و خودشان نیز جامعه را بپذیرند، در این حالت احتمال موفقیت درمان معتاد افزایش می‌یابد، اما یکی از موارد مغفول در برنامه بازتوانی اعتیاد در کشور ما این است که چندان برای این مسئله سرمایه‌گذاری و تمرکز نشده است.
رییس جمعیت خیریه تولدی دوباره در ادامه با اشاره به تاثیر رفتار مدیران و کارکنان مراکز درمانی بر معتادان تصریح کرد: محیط‌های درمانی نیز نقش اساسی در ماندگاری در طول درمان و برنامه‌های بازتوانی پس از درمان دارند، به طوری که هر چقدر محیط درمانی مناسب‌تر باشد و برنامه‌های بهتر و قوی‌تر اتخاذ شود، شانس موفقیت افزایش می‌یابد.
نظر شما