اورژانس اجتماعی؛ محور اصلی رصد و کنترل خشونت

بوستانی افزود: تمرکز اصلی اورژانس اجتماعی بر پرونده‌های کودک‌آزاری و همسرآزاری است، هرچند موارد سالمندآزاری، معلول‌آزاری، خشونت توسط سایر اقوام و حتی خشونت خواهر یا برادر بزرگ‌تر نیز شناسایی و پیگیری می‌شود. بر اساس دستورالعمل، اگر فرد آزارگر حداقل چهار سال بزرگ‌تر از طفل باشد، رفتار او کودک‌آزاری محسوب می‌گردد و در صورت بالاتر بودن سن از ۱۸ سال، قطعاً در همین دسته ثبت می‌شود، حتی در روابط خویشاوندی نزدیک.
وی اضافه کرد: موارد خشونت از سوی اقوام نزدیک نظیر دایی، عمه، پدربزرگ یا مادربزرگ نیز با تعریف خاص در ردیف جداگانه ثبت می‌شود. خط ۱۲۳ در نیمه نخست سال جاری، بیشترین تماس‌ها را در پنج محور یادشده دریافت کرده که بخش قابل توجهی از آن منجر به اعزام تیم‌های مداخله شده است.
بوستانی با اشاره به مراحل اقدام اورژانس اجتماعی گفت: نخست، شناسایی و سنجش شدت خشونت انجام می‌شود؛ سپس خدمات روانشناسی و مددکاری برای قربانی و در مواردی برای فرد آزارگر ارائه می‌گردد، زیرا آزارگر نیز ممکن است قربانی پیشینه خشونت یا شرایط آسیب‌زای اجتماعی ـ اقتصادی باشد. در مرحله سوم، دسترسی فرد آسیب‌دیده به خدمات سایر نهادها چون دانشگاه علوم پزشکی، پزشکی قانونی، نیروی انتظامی، دادگاه‌ها و مراکز حقوقی تسهیل می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: بخشی از فعالیت اورژانس اجتماعی بر آگاه‌سازی و پیشگیری متمرکز است؛ از جمله حضور میدانی در برنامه‌ها، نصب بنر، توزیع پوستر، معرفی خدمات و تشویق مردم به گزارش موارد خشونت، حتی در محیط‌های خانوادگی که بنا به دلایل فرهنگی معمولاً کمتر آشکار می‌شوند.
بوستانی در پایان تأکید کرد: خشونت خانگی باید بدون هراس گزارش شود، زیرا بسیاری از موارد پنهان، اگر به‌موقع شناسایی نشوند، می‌توانند به بحران‌های شدیدتر از جمله خودکشی، فرار از منزل یا تعرض جنسی منجر گردند. فلسفه وجودی اورژانس اجتماعی، مداخله سریع و کارآمد برای کاهش چنین خطراتی است.